Bu kaçıncı mektup, bilmem ki ana!
Satırları harman edip yolladım.
Anlatamam, dünyam döndü zindana,
Ümidimi ferman edip yolladım.
Gam yükünü omuzuma yükledim,
Yokuşların bitmesini bekledim.
Hayalimi pak duana ekledim;
Karıştırdım, derman edip yolladım.
Talihim darılmış, kaşını çatar,
İlletten zillete acımaz, atar.
Kederden, tasadan bir uzun katar,
Dertlerimi kervan edip yolladım.
Saçlarımda gezdir müşfik elini,
Kokunla tembihle seher yelini.
Saçımda beyazın her bir telini
Zarfa koyup pervan edip yolladım.
Sitem değil bunlar, sakın ha sakın!
Şafak sökmek üzre aydınlık yakın.
Razıyım hükmüne Cenâb-ı Hakk’ın,
Fidanları orman edip yolladım.
İdris Yılmaz, Divane, s. 91